Ибрат

Донишманд йўлда бир одамни учратиб қолди. У оғир ва машаққатли меҳнатдан чарчаган, ҳолдан тойган эди.

– Ўзингни бунча қийнамасанг, – деди донишманд ачиниб.

– Ҳа, тўғри, ишим ва меҳнатим оғир. Аммо мен болаларим ва невараларим бахтли бўлиши учун ҳаракат қилаяпман. Отам шундай қилган, отамнинг отаси ҳам шундай қилган, отамнинг отасининг отаси ҳам оғир меҳнат қилган.

– Яхши, аммо айт-чи, санаганларингдан кимдир бахтли бўлганми?

– Йўқ, келажакда фарзандларимиз бахтли бўлади, насиб этса…

– Ҳамма гап шунда. Сен ўзинг бахтли бўлмасанг, фарзандларинг ҳам бахт нималигини билмай ўтиб кетади. Бахтли бўлишни ўзингдан бошла, бу сенинг фарзандларинг­­га энг катта совғанг бўлади.

Ижтимоий тармоқлар

0АъзоларЁқтириш
0ОбуначиЭргашувчи
0ОбуначиЭргашувчи
0ОбуначиОбуна

Сўнгги янгиликлар

Тавсия этамиз